مصرف زكات فطره

مسأله 2077 ـ اگر زكات فطره را به يكى از هشت مصرفى كه سابقا براى زكات مال گفته شد برسانند كافى است. ولى احتياط مستحب آنست كه زکات فطره به فقرا پرداخت شود و اگر خواست به فقرا بدهد، به احتیاط واجب تا فقراى شيعه باشند به غیر آنها پرداخت نشود.
مسأله 2078 ـ اگر طفل شيعه‏اى فقير باشد، انسان مى‏تواند فطره را به مصرف او برساند، يا بواسطه دادن به ولىّ طفل، ملك طفل نمايد.
مسأله 2079 ـ فقيرى كه فطره به او مى‏دهند، لازم نيست عادل باشد ولى احتياط واجب آن است كه به شرابخوار و كسى كه آشكارا معصيت كبيره مى‏كند فطره ندهند.
مسأله 2080 ـ به كسى كه فطره را در معصيت مصرف مى‏كند نبايد فطره بدهند.
مسأله 2081 ـ احتياط واجب آن است كه به يك فقير كمتر از يك صاع كه تقريبا سه كيلو است فطره ندهند و اگر بيشتر بدهند اشكال ندارد.
مسأله 2082 ـ اگر از جنسى كه قيمتش دو برابر قيمت معمولى آن است مثلاً از گندمى كه قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولى است، نصف صاع كه معناى آن در مسأله پيش گفته شد بدهد، كافى نيست. و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد كفايت نمى‏كند.
مسأله 2083 ـ انسان نمى‏تواند نصف صاع را از يك جنس مثلاً گندم و نصف ديگر آن را از جنس ديگر مثلاً جو بدهد. ولى اگر آن را به قصد قيمت فطره بدهد اشكال ندارد.
مسأله 2084 ـ مستحب است در دادن زكات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدّم دارد و بعد همسايگان فقير را، بعد اهل علم فقير را، ولى اگر ديگران از جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدّم بدارد.
مسأله 2085 ـ اگر انسان به خيال اين كه كسى فقير است به او فطره بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده چنانچه مالى را كه به او داده از بين نرفته باشد، مى‏تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، در صورتى كه گيرنده فطره مى‏دانسته يا احتمال مى‏داده آنچه را گرفته فطره است، بايد عوض آن را بدهد و الاّ، دادن عوض بر او واجب نيست و انسان بايد دوباره فطره را بدهد.
مسأله 2086 ـ اگر كسى بگويد فقيرم، نمى‏شود به او فطره داد مگر آن كه اطمينان پيدا كند يا از ظاهر حالش گمان پيدا شود كه فقير است يا انسان بداند كه قبلاً فقير بوده است.